Leczenie przerzutów odległych w rakach zróżnicowanych

Leczenie radiojodem jest wskazane, jeżeli przerzuty wykazują jodochwytność. U dorosłych ryzyko zwłóknienia śródmiąższowego po leczeniu izotopowym przerzutów do płuc jest minimalne. Niektóre doniesienia wskazują, że ryzyko to u dzieci może być większe, dlatego planowanie dawki leczniczej musi być u nich prowadzone ze szczególną starannością.

Pojedynczy przerzut powinien być leczony operacyjnie, jeżeli resekcja jest możliwa. W pojedynczym przerzucie do mózgu więcej korzyści może przynieść leczenie radiojodem, o ile przerzut jest jodochwytny.

Indukcja jodochwytności kwasu retinowym znajduje się obecnie w fazie badań i nie jest jeszcze uznana metodą leczenia.

W leczeniu paliatywnym przerzutów stosuje się teleradioterapię, natomiast chemioterapia jest rzadko stosowana ze względu na brak obiektywnych dowodów na jej skuteczność.

Zastosowanie ludzkiej rekombinowanej tyreotropiny
we wspomaganiu leczenia raków zróżnicowanych tarczycy

Stosowanie tyreotropiny alfa we wspomaganiu leczenia zaawansowanego raka tarczycy jest obecnie przedmiotem badań i winno być prowadzone w ośrodkach dysponujących pełną możliwością monitorowania powikłań onkologicznych.

Hormonalne leczenie supresyjne raków zróżnicowanych

Leczenie L-tyroksyną w zróżnicowanych rakach tarczycy ma na celu nie tylko uzupełnienie istniejących niedoborów hormonów tarczycy. Jest także leczeniem zapobiegającym wznowie nowotworu u chorych, u których osiągnięto remisję, jak również leczeniem hamującym progresję raka u chorych z jawną lub resztkową chorobą nowotworową. Efekt przeciwnowotworowy zależy od stopnia obniżenia TSH. Zasadą jest pełna supresja TSH u chorych na zróżnicowane raki tarczycy, niemniej istnieją doniesienia wskazujące, że obniżenie TSH do wartości niskich, ale jeszcze oznaczalnych metodami III generacji, jest wystarczające dla zapewnienia efektu przeciwnowotworowego. Tak zwana względna supresja TSH (stężenie około 0,1-0,3 mU/l) jest jednocześnie związana z mniejszym ryzykiem objawów ubocznych i może być rozważona u chorych z niskim ryzykiem nawrotu raka. Takie leczenie jest też wskazane u chorych na raka brodawkowatego pT 1a N 0 M 0. Chorzy z jawną chorobą nowotworową wymagają supresji pełnej (<0,05 mU/l), która może być kojarzona z lekami antagonistycznymi w stosunku do receptora beta-1-adrenergicznego.

Chorzy na raka rdzeniastego, niskozróżnicowanego i anaplastycznego wymagają jedynie substytucyjnych dawek L-tyroksyny.